آبشار حسینا

آبشارهاي حسینا      

Hoseina Waterfalls

مجموعه‏ آبشارهایی در جنوب شرق شهر مینودشت.

این آبشارها در موقعیت جغرافیایی 37درجه و 6 دقیقه عرض شمالی و 55درجه و 33دقیقه طول شرقی و در دامنه کوه نرم‏دار قرار دارند. وجه تسمیه آبشار حسینا از روستای متروک حسینا در نزدیکی آن می‌باشد. در نزديكي تنگه معروف چهل‌چاي (چل‌چاي) و در فاصله 10 كيلومتري از مينودشت قرار دارد. این آبشارهای کوچک و بزرگ، در امتداد یک دره‌ی باریک و پرشیب قرار دارند و در نهایت به رودخانه چهل‌چای وارد می‌شوند. جاده‌ی آسفالته از کنار دره عبور می‌کند، ولی آبشارها از دور دیده نمی‌شوند. محدوده‏ی آبشارها دارای طبیعت بکر است. جنگل انبوه، شیب زیاد، پهنای کم و صخره‌ای بودن کناره‌های دره‎، سبب شده است که امکان اقامت بازدیدکنندگان در حاشیه آبشارها فراهم نباشد. آبشارها در مسیری به طول 500 تا 600 متر در یک شیب تند قرار دارند. فاصله‌ی بین آبشار دوم و سوم بیشتر از بقیه است. آبشار اصلی، ششمین آبشار است که صخره‌ای و حدود 16 متر ارتفاع دارد و صعود از آن دشوار است. منبع تأمین آب، از چشمه‌ای است که در بالادست آبشارها قرار دارد. انجیلی، افرا، توسکا، تمشک، ولیک، خزه، سرخس و پرسیاووشان از گیاهانی هستند که در طول مسیر دره دیده می‌شوند. محیط، بکر و کم رفت و آمد بوده و حیوانات وحشی، از جمله گرگ، گراز و خرس در این محدوده زندگی می‌کنند. کوهستان دارای روند شمال شرق - جنوب غرب و به صورت تاقدیسی است که محدوده‏ی حسینا در دامنه فرسایش یافته‌ي آن قرار دارد. واحدهای سازنده آبشارها، سازند خوش ییلاق مربوط به زمان دونین است. فسیل بازوپایان در سنگ‌های حاشیه دره یافت می‌شود. در مسیر آبشارها، برش گسلی و شبکه‌ای از گسل‌ها ديده مي‌شود.

 منابع:

• اسکندری، مجید. (1387). آبشارهای ایران (چاپ اول). تهران: انتشارات ایران‏شناسی.

• سعيدي، عندليبي. (1372). نقشه زمین‌شناسی گنبدکاووس. [نقشه]. (مقیاس 1:250000). تهران: سازمان زمین‌شناسی ایران.