حشرهخور کوچک
حشرهخور کوچک
Eurasian Pygmy Shrew
یکی از کوچکترین پستانداران جهان در استان.
موشپوزه دراز کوتوله اوراسیایی معروف به حشرهخور کوچک1، از جمله کوچکترین پستانداران جهان است. طول بدن آنها حدود 60-39 میلیمتر، دم پوشیده از موهای انبوه با اندازهی 46-32 میلیمتر و وزنشان 1/6-4/2 گرم است. چشمهای این جانوران، کوچک و گوشهایشان گرد است. پوزهی باریک، بلند و کشیده مجهز به سبیلهایی بلند است. بدن آنها را موهایی کوتاه، متراکم، نرم، صاف و رنگ قهوهای مایل به خاکستری تا قهوهای، پوشانده است که در قسمت زیرین بدن، کمرنگتر و سفید مایل به خاکستری میشود. گاهی برخی از آنها دمی با خالهای سفید دارند و به ندرت، بعضی از آنها زال به دنیا میآیند. موهای بدن حشرهخورهای کوچک، یک بار در پاییز، از طرف دم به پوزه و بار دیگر در بهار، از طرف پوزه به دم، میریزد.
حشرهخورهای کوچک، جانورانی کف رو بوده، دست و پاهایی کوتاه با پنج انگشت دارند. طول پاهای عقبی آنها اندکی بلندتر از پاهای حشرهخور کوتوله است و به 11-10 میلیمتر میرسد. نوک دندانها به دلیل رسوب ترکیبات آهن، قرمز رنگ و بسیار محکم است.
این پستاندار، بومی منطقهی پالئارکتیک است و در اروپا و غرب آسیا، از سطح دریا تا ارتفاع 2260 متری ارتفاعات آلپ یافت میشود. در ایران، نخستین بار، وجود این گونه از دشت گرگان گزارش شد و تاکنون در منطقهی دیگری از کشور یافت نشده است.
حشرهخور کوچک، زندگی در زیستگاههایی را ترجیح میدهد که رویش گیاهی متراکم، پوشش حفاظتی برایش ایجاد کند. آنها در طیف گستردهای از انواع زیستگاهها، مشتمل بر مناطق باتلاقی، علفزارها، خلنگزارها، تپههای ماسهای، زیستگاههای حاشیهی جنگل، مناطق صخرهای، بوتهزارها، برخی جنگلهای سوزنیبرگ و به ندرت در مراتع و لابهلای پرچینها زندگی میکنند.
جنسهای نر و ماده تفاوت ظاهری بسیار کمی نسبت به هم دارند. مادههای بالغ، 3 جفت برجستگی پستانی و نرهای بالغ، بیضههایی قابل دیدن دارند. هر دو جنس نر و ماده دارای غدههای تولید کننده بو در ناحیهی تهیگاه خود هستند. حشرهخورهای کوتوله، از این علائم شیمیایی برای نشانهگذاری قلمروها و تعیین حدود آنها، همچنین برقراری ارتباط با یکدیگر استفاده میکنند. افزون بر آن، این جانوران از راه تولید صدا با دیگران ارتباط برقرار میکنند. به نظر میرسد که آنها امواج صوتی با فرکانس بالا را برای تعیین موقعیت همنوعان خود یا متجاوزین به قلمروشان به کار میبرند. این شکارچیان فرصتطلب، همچون سایر گونههای جنس سورکس، با وجود آن که قوهی بینایی ضعیفی دارند، با تکیه بر قدرت زیاد بویایی، شنوایی و لامسهشان و با استفاده از امواج صوتی، قادرند حضور طعمه را در عمق 12 سانتیمتری خاک احساس کنند، سپس به طور مستقیم به طعمه حمله میکنند و به جز بخشهای نامطبوع شکار مانند پاها و بالهای بزرگ، آن را میخورند.
حشرهخور کوچک نر بیش از یک ماده جفتگیری میکند. جفتگیری از اوایل بهار تا پاییز انجام و در خرداد ماه به اوج خود میرسد. آنها جانورانی غیر حفارند. از این رو، مادهها از لانههای ترک شده از سوی سایر جانوران استفاده میکنند یا خودشان با علفهای خشک، لانهای گلولهای شکل در زیر گیاهان میسازند. مادهها، 5-2 بار در هر دورهی تولید مثلی سالانه میزایند و پس از حدود 25-19 روز آبستنی، 12-4 و به طور میانگین 7 نوزاد ناقص، کور، بیمو و بیدندان با وزن متوسط 25/0 گرم به دنیا میآورند. بچهها در شانزده روزگی چشم باز میکنند، 30-22 روز شیر میخورند و پس از 4-3 ماه بالغ میشوند. در واقع دورهی شیردهی، دورهی حد فاصل دورههای بارداری ماده است. تولههایی که در اوایل سال به دنیا میآیند، میتوانند خود در همان سال تولیدمثل کنند، اما نوزادانی که در اواخر دورهی تولید مثل سالانه به دنیا میآیند، در بهار سال بعد به بلوغ جنسی میرسند. حشرهخورهای کوچک در وضعیت اسارت، تا 16 ماه و در حیات وحش 2-5/1 سال عمر میکنند. بیشترین مرگ و میر آنها نیز در سنین 4-2 ماهگی، وقتی که نسبت به شکارچیان طبیعی و حشرات قابل خوردن بیتجربهاند، اتفاق میافتد.
آنها به صورت انفرادی زندگی کرده، از قلمروشان در برابر حشرهخورهای دیگر دفاع میکنند. رژیم غذایی این پستانداران به دسترسیشان به طعمههای مختلف بستگی دارد. این رژیم غذایی که متاثر از تغییرات فصلی، آب و هوایی و زیستگاهی است، مشتمل بر بندپایان خشکیزی کوچک تر از 6 میلیمتر مانند حشرات و لارو آنها، عنکبوتها، عقربها، مایتها و جورپایان است. همچنین، حلزونها و کرمهای کوچک، لاشهی جانوران و مقادیر اندکی از مواد گیاهی، بدون آن که ترجیح غذاییشان باشد، در فهرست غذاییشان قرار میگیرد. آنها گاهی مهرهداران کوچک را نیز مورد حمله قرار میدهند، اما ممکن است از خوردن کرمهای خاکی خیلی درشت جثه و برخی از گونههای هزارپایان پرهیز کنند.
سوخت و ساز بدنی این گونه، به دلیل کوچکی جثه، بسیار زیاد است. از این رو، اشتهای سیریناپذیری داشته، در تمام مدت شبانهروز، برای شکار یا ذخیرهی غذا فعالیت میکنند. این جانوران باید روزانه دست کم معادل 125 درصد وزن بدنشان غذا بخورند و چنانچه چند ساعت بدون غذا بمانند، تلف خواهند شد. آنها به طور عادی، دو برابر وزن خود در روز تغذیه کرده، در هر ساعت به طور متوسط 62/9 سانتیمتر مکعب اکسیژن مصرف میکنند. کمبود غذا در فصل سرما با وجود نرخ سوخت و ساز بالای بدنی، وزن این جانوران را در زمستان حدود 28 درصد کاهش میدهد. در شرایطی که غذا به فراوانی در دسترس نباشد، حشرهخور کوچک ممکن است به طعمههای بزرگتر از خود نیز حمله کند. آنها به خوبی در آب شنا میکنند و قادرند به راحتی از شاخههای درختان بالا بروند.
این جانوران نقش مهمی در کنترل جمعیت آفات، به ویژه آفات جنگل دارند. آنها تأثیر بسیاری در کاهش فراوانی جمعیت پروانه بید زمستانی دارند. از سوی دیگر، آنها به نوبهی خود، طعمهی برخی گوشتخواران کوچک مانند جغد جنگلی، جغد انبار، پرندگان شکاری، راسوها و سمورها، روباهها و گربههای خانگی در سراسر اوراسیا میشوند. با این حال، ممکن است به سبب دارا بودن غدد بو، طعمههای خیلی خوشطعمی نباشند. حشرهخور کوچک به شدت نسبت به تغییرات محیطزیست آسیبپذیر است، بنابراین شاخص زیستی خوبی برای تغییرات محیطزیست، از جمله تخریب زیستگاههای طبیعی، آلودگی به فلزات سنگین، سموم دفع آفات و تغییرات آب و هوایی به شمار میرود. تخريب زيستگاه و استفاده از سموم دفع آفات، جمعيت این جانوران را نسبت به گذشته كاهش داده است. با وجود این، طبق گزارش اتحادیهی جهانی حفاظت از طبیعت، نگرانی زیادی در مورد بقایشان وجود ندارد. در استان گلستان، گونههای دیگری از حشرهخورها، شامل حشرهخور آبزی مدیترانهای، حشرهخور دندان سفید کوچک، حشرهخور دو رنگ و حشرهخور کوتوله نیز زندگی میکنند.
…
پینوشت:
1. با نام علمی Sorex minute L.1766.
…
منابع:
• اعتماد، اسمعیل. (1363). پستانداران ایران (جلد 3). تهران: سازمان حفاظت محیطزیست.
• ضیایی، هوشنگ. (1387). راهنمای صحرایی پستانداران ایران (چاپ 2). تهران: کانون آشنایی با حیات وحش.
• Animal Diversity Web . (2011) . Sorex Minutus . Retrived 10.13 .2011, from: (http://animaldiversity. ummz. umich.edu/site/accounts/pictures/Sorex minutus.html.
• Encyclo Pedia Of Life . (2011) . Savis Pygmy Shrew . Retrived 13.11.2011, from http://eol.org/pages/323672/overview
• The Iucn Red List Of threted Species . (2013) . Suncus Etrusus . Retrieved 13.10.2011 , from Available from: http://www.iucnredlist.org/apps/redlist/search .